ویلا اردس
موقعیت: اردس، چین
معمار: باروزی/ویگا ، استودیو باروزی ویگا
کارفرما: شرکت مهندسی آب جیانگ یوان
مصالح: آجر
تاریخ طراحی: ۱۳۸۷
همکاران: آنتونیو پینتو، میشل اندرتا، پیتر جنسس، اگنیکا سامسل
توضیحات:
اردس ۱۰۰ به برنامه ریزی جامعی اشاره دارد که به منظور توسعهی بخشی از مغولستان در منطقهی خودمختار شمال چین لحاظ شده است.این برنامه، ۱۰۰ ویلای ۱۰۰۰ مترمربعی را شامل میشود که طی ۱۰۰ روز و به دست ۱۰۰ معمار از ۲۷ کشور دنیا طراحی شده است. این پروژه به ترتیب به دو فاز ۲۸ و ۷۲ خانهای تقسیمبندی شد که ساخت آن تا به امروز آغاز نشده است.
اردس منطقهای با زیباییهای طبیعی استثنایی است. اردس محل شگفتیهاست. شیب طبیعی ساختگاه طرح در این پروژه، توسط عناصر طبیعی شکل گرفته است. در این منطقه زمستانها سخت و تابستانها گرم و سوزان است. باد سرسخت این بیابان، در زمستان گرد و غبار و در تابستان گرما را با خود به همراه میآورد. ساخت ویلا در این مکان، به طور عمده با دو چالش روبهروست؛ استفاده از مناظر بکر محیط پیرامون بنا همزمان با غلبه بر نیروهای طبیعیِ موجود در سایت.
معماران اسپانیایی استودیو باروزی ویگا (EBV)، یکی از صد ویلای اختصاصی در اردس را طراحی کردهاند. هدف آنها خلق فضایی است که شاخصههای محیط و عناصر اطرافش را جذب و تشدید میکند. به گفتهی آنها، چالشِ اصلیِ پیشِ رو در این پروژه، یافتن یک بیان معماریِ اصیل، ابتکاری و سازگار با زیباییهای سایت و عناصر زیباییشناسانهی آن است. پیشنهاد آنها استفاده از خلوص موجود در محل طرح و ترجمهی آن در شکلگیری پروژه بوده است.
این طرح، نمایانگر مکانی است که در آن قرار دارد و همانند تصویری در آیینه، تمام ویژگی‌ها و مختصات محیط اطراف خود را منعکس میکند. در تضاد با فضای باز و خشن اطراف، پلان این ویلا فرمی خالص دارد و به شکل یک مکعب کامل است. این مکعب یکپارچه، مانند یک سنگ باستانی به گونهای از زمین برخاسته که گویی با نیروهای باد شکل گرفته است.
این ساختمان معقول و خالص، با دو عنصر اصلی مشخص شده است: یک نورگیر شفاف و یک سقف چشمگیر. نورگیر به خانه‌های سنتی چین که در اطراف یک حیاط مرکزی سازمان می‌یافتند، اشاره دارد و ویلا از این طریق، به ویژگی‌های فضایی غنی و ارتباط دیداری بین طبقات مختلف رسیده است. نورگیر به طور همزمان در تابستان و زمستان به تنظیم شرایط محیطی ساختمان نیز کمک کرده و امکان ایجاد یک خُرد اقلیم با روابط مختلف فضایی را ایجاد میکند. سقف چشمگیرِ این مکعب درونگرا، همانند یک چادر سنتی عشایری مستحکم است. عنصری که پوشش می دهد، محافظت میکند و یک نشانه برای محل است. به این طریق، زندگی در داخل آن احساسی شبیه به زندگی در زیر چادر، پوست محافظ یا یک بادبان گسترده، به همراه دارد.
استفاده از مصالح آجرچینی خاکستری‌رنگ سنتی چین در تمام نماهای ویلا، یکپارچگی ظاهری آن را مورد تأکید قرار می‌دهد. ویژگی‌های این خانه رابطه‌ای مستقیم با فرم‌های موفق خانه‌سازی در منطقه برقرار کرده است؛ به طور همزمان به چادرهای سنتی نمدی مدور و معماری سنتی چینی از خانه‌های هوتونگ یا معابد پاگودایی اشاره دارد.
به منظور به حداقل رساندن سطح اشغال، این خانه به سه سطح تقسیم شده است:
سطح زیرزمین که شامل استخری است که از قسمت مرکزی، نور می‌گیرد. فضای ورزشی و بخش‌های خدماتی نیز در این سطح جای گرفته‌اند.
طبقه‌ی همکف با ارتباطی که با محیط طبیعی اطرافش برقرار کرده است، هویت می‌یابد به گونهای که بخشی از طبیعت اطراف، به داخل بنا راه یافته است. در این طبقه، فضای ورودی و اتاق‌های شخصی قرار دارند. از داخل سرسرای ورودی، بازدیدکننده می‌تواند درک فضایی جامعی به واسطه‌ی وجود نورگیر مرکزی، از فضا پیدا کند: در طبقه‌ی زیرین، استخر قابل مشاهده است و در طبقه‌ی بالا در زیرِ چادرِ سقف، توالی فضایی روانی قابل مشاهده است. در سمت مقابل این سرسرا، صفه‌ای سرپوشیده قرار دارد که باغ بیرونی را به اندرون فضای داخلی می‌کشاند. در طول تابستان با نورگیر باز، سرسرای ورودی و صفه تبدیل به یک فضای نیمه باز ادامه‌دار می‌شوند که از نور خورشید محافظت می شوند. این فضا در ارتباط مستقیم با فضای سبز خصوصی خانه است.
طبقه‌ی بالا طبقه‌ی اصلی است که با یک فضای باز در زیر سقفی منحنی‌شکل هویت یافته است. اینجا محلی‌ست که زندگی روزمره در آن جریان دارد. می‌توان آن را به عنوان یک فضای باز تجسم کرد که در زیر منحنی سقف و گرداگرد نورگیر، شکل گرفته‌است. تفاوت در ارتفاع سقف در جاهای مختلف، به هویت‌بخشی و تعیین میزان محرمیت فضاها کمک کرده است. تراس‌های متعدد به ایجاد رابطهی بین داخل و جهان خارج، تنظیم میزان نور ورودی خورشید، سایه‌اندازی و نشان دادن ساعات مختلف روز کمک میکند.
معماران مرتبط:
