ویلا نور و سایه

موقعیت: ایالت ویرجینا - آمریکا

معمار: نکیسا حائری

مصالح: بتن

مساحت زمین: ۱۵۳۳m^۲

معمار مولف : نکیسا حائری

پرزنتیشن و ارائه : امید طاهری

بیم اکسپرت: علی بهروزی

توضیحات:

متن ارائه شده توسط معمار:

نور و سایه

نور سرچشمه تمام هستی است؛ نور در همان حال که به سطح چیزها برخورد می کند، به آنها شکل می دهد و با انباشتن سایه در پشت چیزها به آن‌ها عمق می بخشد. در طول لبه های سطوح، نور و تاریکی انسجام می یابد و در حالی که نسبت های بینابینی را آشکار می‌سازد شکل ویژه خود را به دست می‌آورد ‏و کاملا به همدیگر پیوند می خورد. نور طبیعی یکی از عناصری است که در تغییر ماهیت فضای داخلی بنا، تاثیر بسزایی دارد. ما می‌توانیم ‌نور را به گونه‌ای بارز و مشخص داخل بنا هدایت کرده و بدین ترتیب با ایجاد عرصه‌هایی از نور و تاریکی، فضای یکپارچه را بدون استفاده از عناصر و مصالح جداکننده به بخش‌های مجزا تقسیم کنیم. نور همچنین باعث شدت بخشیدن به  ارتفاع بنا و وسعت فضا میشود.

دیوار ،کف و سقف، هر یک مانع ورود نور می‌شوند و وجودشان در حالی که نور همزمان در میان آنها به عقب و جلو می جهد بینابینی پیچیده ای را ایجاد می کند. با ورود نور، فضا زاده می شود، با این حال با هر تغییری در زاویه نفوذ نور، هستی اشیا و نسبت هایشان باز آفرینی می شود. فضا ‏به بیان دیگر، هرگز شروع به تکمیل شدن نمی کند، بلکه مدام نو می شود.

نور که مطابق با زمان حرکت می‌کند هستی معماری را در هم نسبتی میان انسان و طبیعت عمیقاً آشکار می گرداند. نور به فضا هستی می بخشد و فرم را به فضا پیوند می دهد. زمانی که نور با حرکت زمان و دگرگشت فصلها تغییر می‌کند، نمود چیزها هم متفاوت می‌شود. نور در نسبت میان عناصر معماری معنا می یابد.

درون و برون

میان درون و برون هیچ مرز روشنی وجود ندارد، اما اینها نفوذی دو جانبه نسبت به یکدیگر دارند. نور به زیبایی نمود می بخشد و باران با تأثیری که بر بدن انسان می گذارند به زندگی رنگ و رو می دهند. معماری واسطه ای است که انسان را قادر می‌سازد تا حضور طبیعت را حس کند. طبیعت در درون حیاط هر روز وجه متفاوتی را از خود ارائه می‌دهد. پاسیو یا حیاط، هسته زندگی است که در خانه جریان دارد؛ و وسیله ای برای نشان دادن پدیده های طبیعی مثل نور و باد و باران که در شهر فراموش می شوند.

با طراحی پاسیوهای روباز، آسمان با فضاهای معماری در می آمیزد و یکپارچه می شود؛ آسمان زمانی میتواند دیده شود که فضاهای بسته ناگهان به فضاهای باز برسند. پاسیو فضای داخل را به خارج متصل میکند. این پاسیو وسیله ای است برای برجسته ساختن جزئی از طبیعت. پاسیو مکانی پر اهمیت است که در آن تغییرات فصلی مستقیما از طریق حواس دریافت میشود و نمود طبیعت هر لحظه تغییر می یابد. نور آفتاب، باد و باران بر حواس تاثیر میگذارد و به زندگی تنوع میبخشد. بدین طریق معماری واسطه ای میشود که با آن انسان به مواجه با طبیعت برمیخیزد. معماری باید ساکت بماند و به طبیعت به صورت نور آفتاب و باد اجازه سخن گفتن بدهد. کیفیت نور آفتاب با گذر زمان تغییر می یابد. شاید در یک لحظه به آرامی در فضا نفوذ کند و همچون تیغه ای در آن فرو رود. گویا فرد میتواند دستش را دراز کند و نور را در دستانش بگیرد. باد و باران به گونه ای برابر با تغییرات فصلی، تغییر شکل میدهند. میتوانند خنک یا ملایم و مطلوب باشد. آن ها فضا ار فعال میسازند، ما را به فصل ها آگاه میکنند و حس ناب تری را در ما می پرورانند.

به عقیده من معماری در حال ساخت جهان های خارج از معماری است معنای فضای خارجی که از آن صحبت می‌کنم صرفاً ساختن حجمی خارجی و یا نما نیست. بلکه اشاره به فضایی داخلی دارد که در مرز میان برون و درون واقع شده است.  زمانی که فضای داخلی پایان می‌پذیرد فضای خارجی آغاز می‌شود و آغاز فضای داخلی در نقطه پایان فضای خارجی شکل می‌گیرد.

 مشخصا فضاهای خارجی خود در نتیجه اثر متقابل داخل و خارج هستند. فضاهای داخلی و خارجی بنیادهای همیشگی معماری هستند. در زمان های مختلف در جهت ایجاد پتانسیل برای معماری آینده ، فضاهای داخلی و خارجی جابجا شده و یا به یکدیگر پیوسته اند.

پروژه‌ی منتخب صد اثر برتر جایزه ویلا ۱۴۰۰ با کد شرکت کننده VA-۰۱۲۵ 

جهت ملاحظه اخبار این دوره از جایزه بزرگ ویلا به بخش اخبار وبسایت رسمی مجله ویلا مراجعه نمایید.

جایزه ویلا ۱۴۰۰

معماران مرتبط:

نکیسا حائری

دیدن -