خانه مورلا

موقعیت: کاستلنوو، ایتالیا

معمار: آندره الیوا

مصالح: آجر

تاریخ ساخت: ۱۳۸۷

مساحت ساخت: ۳۹۰m^۲

همکار طراحی: لوکا پارولی، دیوید زیلیولی

عکس: کاری اّو، اسکولت بانرت

توضیحات:

به قلم تحریریه مجله ویلا

در منظری از کانال‌ها، بوته زارها، باغ‌ها، ویلاها و خانه‌های کشاورزی و جایی میان رودخانه مورلا و جاده‌ای قدیمی، خانه مورلا قرار دارد. ارزش تیپولوژیک خانه به واسطهی ارتباط با مسیر و نیز به عنوان بخشی از منظر تعریف شده و این موضوع با ارتباط میان فضاهای پر و خالی و دیدهای داخلی و خارجی حاصل شده است. ارتباط میان معماری و منظر، بسته و باز بودن فضاها، فضاهای عمومی و خصوصی و دیدن و رصد کردن نیز موضوعاتی است که مد نظر طراحان بوده است. قرارگیری میان منظر روستایی و دید از جاده و همچنین ارتفاع گرفتن از سطح زمین برای محفوظ ماندن از آب‌های سطحی موضوعاتی است که از چشم طراحان دور نمانده است. ایوان به صورت باز طراحی شده تا تعدیل کننده‌ی شرایط اقلیمی باشد و فضا را برای ساکنین متعادل کند. ایوان هم‌چنین مرز میان خانه و محیط اطراف است. یک فضای مستقل با ظاهر وشکلی هماهنگ با طبیعت، که ارتباط میان درون و بیرون بنا را به شکل زیبایی برقرار می‌کند. جداره‌های نما با عایق بندی خارجی و سیستمی طراحی شده ویژه نما عمل می‌کنند. به این صورت که بخش‌هایی از نما با ایوان احاطه شده‌اند و به وسیله گشودگی‌ها و احجام بسته تعریف شده‌اند. در نتیجه‌ی این هماهنگی، ارتباط هر چه بهتر و بیشتر با منظر اطراف برقرار شده است. جزییات نما و تقسیم آن به بخش‌های کوچکتر سبب شده که فرم کلی ساختمان در یک مقیاس صمیمی‌تر بازنمایی شود.

نمای‌جنوبی از پنل‌های تیره‌ی کشویی تشکیل یافته که قابلیت گشایش آن‌ها به شکل کاملاً بسته یا نیمه باز وجود دارد. پنل‌ها با ترکیب خطوط، احجام و ارتباط شاعرانه، ساختمان را همانند موجودی زنده به نمایش می‌گذارند که در تعامل با تغییر فصول می‌باشند. شرایط جوی متغیر مانند میزان بهره‌گیری از نور در ساعات مختلف روز، تغییرات آب و هوایی و ... نیز در نحوه به نمایش در آمدن نما تأثیر دارند. نمای خانه در عین حال که به شرایط محیط پیرامونی خود وابسته است، به عنوان نمادی از درون‌گرایی نیز تلقی می‌شود. با چرخش ۱۸ درجه‌ای به سمت غرب، بنا از بهترین حالت نور طبیعی بهره می‌برد. با استفاده از فرم ایوان، اندازه سطوح شیشه‌ای سمت جنوب و پناه گرفتن شیشه‌های نما در زیر ایوان، امکان استفاده حداکثری از نور زمستانی و حفاظت از نور عصر تابستانی فراهم شده است.

این بنا ترکیبی از فرم و کارکرد خانه‌های بومی کشاورزان است. فرم، تهویه فضاهای مسکونی، پوشش مصالح بنایی سطوح عمودی و پوشش یکپارچه جهت حفاظت از فضای خارجی ساختمان در این طرح منطبق با شرایط اقلیمی و فرهنگی بنا دیده شده است. ساختار بیرونی بنا از یک دیوار حرارتی تشکیل شده است. یک دیوار آجری متخلخل به ضخامت ۳۸سانتیمتر و یک لایه عایق پوششی در جهت خارجی دیوار به ضخامت ۱۰ سانتیمتر که فضای درون بنا را از بیرون جدا می‌کنند. اتاق زیر شیروانی از کاشی و بتن مسلح تشکیل شده است. یک لایه عایق مستقل ۲۲ سانتیمتری به سیستم دفع آب باران متصل شده است. پنجره‌ها، چوبی و چندلایه هستند و ترکیب شیشه و گاز آرگون سبب به حداقل رسیدن انتقال حرارتی می‌شود.
پلان کاشت و انتخاب گیاهان بر مبنای نیاز کمتر به مصرف آب بوده است. از سوی دیگر، گیاهان سبب کنترل درجه حرارت اتاق‌های خانه نیز می‌شوند. سیستم روشنایی ساختمان به شکل خودکار سبب خاموشی چراغ‌ها در فضاهای خالی و بدون استفاده می‌شود و همین امر در کنترل مصرف انرژی سهم بسزایی دارد.

معماران مرتبط:

آندره الیوا

دیدن -