ویلای یک موج سوار
موقعیت: مازندران، شهرک ساحلی خانه دریا
معمار: نیما میرزامحمدی ، نیما میرزا محمدی( فضای اَبَر تهی )
کارفرما: سعید رهبری
مصالح: سنگ
تاریخ طراحی: ۱۳۹۳
تاریخ ساخت: ۱۳۹۵
مساحت زمین: ۸۳۳m۲
مساحت ساخت: ۳۳۰m۲
عکس: پرهام تقی اف، نیما میرزا محمدی
توضیحات:
کارفرما بیشتر جوانی خود را در اتریش گذرانده، موج سواری می‌کند و در دوره‌ی میانسالی است. وی به دنبال معماری فراتر از ویلاهای جعبه‌ای سفیدرنگ اروپای مرکزی بود: “داینامیک و پویایی همچون موج”. بنابراین چالش پیش‌رو، یک معماری پویا با در نظرگرفتن خواسته‌های کارفرما در زمینی مسطح با اعمال محدودیت‌های ضوابطِ محل استقرار پروژه بود. از آن‌جا که زمین پروژه در گوشه‌ی جنوب‌شرقیِ میدان انتهای یک کوچه و در ۱۵۰ متری ساحل قرار گرفته است، در گام نخست، ساختمان را از میانه به سمت غرب چرخاندیم تا هم غروب خیره‌کننده دریا را قاب کنیم و هم ورودی پروژه را خواناتر نماییم. در راستای این ایده که فضاهای نیمه عمومی و چندکاربردی محدود به همکف نباشد و به گونه ای سیال در پروژه استقرار یابد؛ این فضاها در یک سوم جنوبی ساختمان، به صورت جعبه‌ای با مصالح یکسان در نظر گرفته شد. وُید در لبه‌ی شمالی بنا قرار گرفت، تا هم ارتباط بصری میان نشیمن‌ها فراهم شود و هم فضای نشیمن بالا را همچون عرشه‌ی یک کشتی کوچک سازد که از بالا به تراس، حیاط شمالی و شومینه همکف دید دارد. با توجه به اجبار قرارگیری ورودی در ضلع غربی، بخشی از پوسته را به گونه‌ای تا زدیم که هم ورودی از کج باران‌های بی‌وقفه در امان باشد و هم دالانی شاخص و تا حدودی رازآلود را برای ورود شکل دهد. پوسته‌ی سنگی را طی چند مرحله تا خوردگی، به گونه‌ای روی بنا کشیدیم تا هم تراس‌های مسقف موردنظر کارفرما را پدید آورد و هم شیب مورد نیاز سقف را تأمین کند.
این پوسته به گونه‌ای‌ست که گویی از سطح مسیر پیاده‌روی ورودی آغاز شده، تراس شمالی را پوشانده، روی بدنه‌ی ساختمان همچون موج چرخیده و بر فراز تراس جنوبی پایان یافته است؛ فرایندی که به وضوح پویایی بنا را تشدید نموده است. برای تأکید بر بی‌مرزی میان درون و برون، پنجره‌های قدی، به ویژه در شمال بنا، به گونه‌ای جانمایی شده که گویی در نقطه‌ای سیال، پوسته‌ی ساختمان و شومینه را قطع کرده است؛ نقطه‌ای که می‌تواند کمی جلوتر یا عقب‌تر باشد. در ویلای یک موج‌سوار، تخته‌های موج‌سواری قدیمی جایگاهی ویژه باید می‌داشت؛ بنابراین لبه‌ی شرقی ووید پله را عریض‌تر کرده و نورگیری سقفی بر بالای آن نهادیم تا موقعیتی ویژه برای جایگیری تخته‌ها پدید آید و با هر بار عبور از پله‌ها ،حضور آنها بیشتر حس شود. محدوديت‌هاي مالي واجرایی بتن اکسپوز و اينکه پوشش بام وديواره‌هاي پوسته بايد از يک جنس باشد تا چرخش پوسته را بيشتر نمايان سازد ،سبب شد تا درنهايت، سنگي سفيد و موجدار، پوسته‌ي ساختمان را فرش کند.
معماران مرتبط:
