خانه‌ای برای یک معمار، گروه شماره 02
موقعیت: یزد، ایران
معمار: استودیو طراحی AA
کارفرما: بدریه دهقان
مصالح: بتن و آجر
تاریخ طراحی: ۱۳۹۶
مساحت زمین: ۳۲۴m۲
مساحت ساخت: ۳۵۰m۲
شرکت معماری: آتلیه‌ی معماری امیرعباس ابوطالبی و همکاران
معمار مؤلف: امیرعباس ابوطالبی، محمدرضا حائری مازندرانی، سعید پرتوی
مشاور و طراح راهبردی/اجتماعی: محمدرضا حائری مازندرانی
تحلیل انرژی: بدریه دهقان، سید احسان فاطمی
توضیحات:
طراحی خانه ای درشهر یزد با اقلیم گرم و خشک، زمینی محدود، خواسته هایی متفاوت و موقعیتی خارج از محدوده تاریخی چالش جدیدی برای تیم طراحی بحساب می آمد. پروژه حاضر با کارفرمای معمار مسائل مختلفی را برای طراحان به همراه داشت، اولین چالش نوع نگاه کارفرما به شیوه زندگی و سکونت بود که موجب می شد تیم طراحی توجه بیشتری به تمایلات کارفرما داشته باشد. توجه به شیوه زندگی کارفرما با حفظ ساختار سنتی و نورگیری مناسب فضاها از خواسته های ایشان به حساب می آمد. همچنین باتوجه به الگوی شمالی- جنوبی توده و فضا به واسطه قرار گیری حیاط در یک جهت تنها نورگیری از یک سمت ممکن است و این امر نیز یکی از چالش های مهم پروژه بحساب می آید (با الگوی موجود تنها از سمت حیاط و پاسیوهای احتمالی نورگیری صورت می گیرد). طراحی در بافت جدید شهر یزد و خارج بودن از حوزه میراث فرهنگی شرایط مناسبی را برای گروه طراحی ایجاد می کرد اما از ابتدا معاصر سازی مفهوم طراحی خانه سنتی در بخش جدید شهر یزد هدف اصلی طراحی بحساب می آمد، به طوری که خانه ای امروزی با مفاهیم گذشته خلق شود تا هم نیاز های کارفرما برطرف گردد هم نماینده مناسبی برای زمان و مکان خود باشد. علاوه بر این الگوی توده و فضای موجود موجب می شد تا پروژه عملا از یک سمت بتواند چشم انداز مناسبی داشته باشد درحالی که این چشم انداز همزمان باید با دیدهای همسایگان به داخل منزل نیز مقابله کند که این امر خانه را به یک مکان ایزوله که از یک سمت توان ایجاد چشم انداز دارد تبدیل می کند.
ایده طراحی با تغییر شیوه سطح اشغال و طراحی فضاهای باز به منظور پاسخگویی به مسائل فوق شروع شد. از نظر تیم طراحی کلید پاسخ به مسائل فوق ایجاد فضاهای باز با کیفیت برای خلق فضاهای درونی است به عبارت دیگر زمانی که فضاهای باز به درستی طراحی شوند توانایی حل مسائل و ایجاد فضاهای درونی نیز وجود دارد که این امر از طرفی سبب خلق چشم اندازهای زیبا و نورگیری مستقیم و در طرف دیگرموجب پاسخ گویی به مسائل اقلیمی و شیوه زندگی می شود. در گام اول علاوه بر فضای سبز در قسمت جلو زمین، فضای سبز خصوصی در پشت پروژه در نظر گرفته شد تا به طور کامل در راستای شیوه زندگی خانواده یعنی حفظ حریم های خصوصی و عمومی در کنار ایجاد دیدهای دلباز باشد. در گام بعد این فضاهای سبز)قسمت جلو و پشت طرح(بهم متصل شدند تا فضای سبز خصوصی از حالت ایزوله خارج شود، این ایده فرصتی را در اختیار طراحان قرار می داد تا بتوانند به مسائل فرهنگی، شیوه زندگی، اقلیم و شرایط کافرما پاسخ دهند. فضاهای باز در قسمت خصوصی با کیفیات متنوع برحسب همجواری فضای درونی از پایین ترین لایه تا فراز آسمان طراحی شد. حیاط مهمانخانه، حیاط کودکانه، حیاط دورهمی و حیاط هیاهو فضاهایی هستند که باتوجه به شرایط پروژه خلق شدند، برای مثال حیاط لایه میانی به علت نظارت زیاد از فضاهای همجوار به عنوان حیاط کودکانه معرفی شد، علاوه براین خانواده های ایرانی علاقه خاصی به نوشیدن چایی و دورهم بودن قبل از خواب دارند که در لایه بالا حیاط دورهمی همجوار با فضاهای خواب و اشپزخانه ای تعین گشت. همچنین پایین بردن کل بنا در زمین و ایجاد کردیدور ها برای بوجود آوردن جریان هوا و قرار دادن حوض در مسیر این جریان جهت افزایش رطوبت از دیگر فرصت هایی بود که فضاهای باز و کریدورها در اختیار طراحان قرار میداد. به طور کلی از هدف های دیگر پروژه ترکیب مناسب فضاهای باز، بسته و پوشیده است که به عنوان فهم اصلی معماری گذشته باید تداوم یابدکه این ترکیب در گذشته همزمان به مسائل مختلفی از قبیل فرهنگ، شیوه زندگی، اقلیم و غیره داده است اما به علت باورهای مدرنیستی رفته رفته این همزیستی فضایی از بین رفته است.
معماران مرتبط:
