مجله ویلا و ویلاهای آلوار آلتو
آلوار آلتو معتقد بود،" ساختن یک اپرای بزرگ یا یک مرکز شهر، از بنا کردن یک ویلای شخصی آسانتر است."
برگردان: هانیه فرج زاده
معماری فنلاند تاریخی بیش از ۸۰۰ سال دارد و تا مدت‌زمانی طولانی، معماری آن به‌شدت تحت تأثیر جریانات دو کشور در همسایگی فنلاند، یعنی سوئد و روسیه قرارگرفته بود. از اوایل قرن نوزدهم تأثیرات مستقیمی از دیگر سو به وجود آمد؛ در وهله اول، زمانی که معماران خارجی در این کشور مشغول به کار شدند و بعدازآن، زمانی که حرفه معماری فنلاندی بنانهاده شد. همچنین معماری فنلاند به‌نوبه خود به‌طور قابل‌توجهی به چند سبک بین‌المللی ازجمله هنر نو یا آرت نو، کلاسیک شمالی و سبک عملکرد گرا کمک کرده است.
به‌ویژه، آثار الیل سارینن، معمار مدرنیست فنلاندی، نفوذ قابل‌توجهی در سراسر جهان داشتهاند. اما حتی بیشتر از سارینن مشهور، معمار نوگرا، آلوار آلتوست که به‌عنوان یکی از چهره های اصلی تاریخ جهان معماری مدرن معرفی‌شده است.
در مقالهای با عنوان "مفاهیمی از سده‌های گذشته"، در سال ۱۹۲۲، آلتو درباره تأثیرات ملی و بین‌المللی در فنلاند سخن گفت و این‌گونه بیان کرد:
"دیدیم که چگونه مردم درگذشته تفکری جهانی و بی‌طرفانه داشتند ولی درعین‌حال به خودشان پایبند بودند، ما نیز می‌توانیم انگیزه های ایتالیای قدیم، اسپانیا و آمریکای جدید را با چشم‌های باز بپذیریم. نیاکان فنلاندی ما هنوز اساتید ما هستند."
آلوار آلتو همچنان به‌عنوان یکی از اولین و مدرن‌ترین معماران مدرنیسم در نواحی شمال اروپا شناخته می‌شود؛ بررسی دقیق‌تر حقایق تاریخی نشان می‌دهد که آلتو (درحالی‌که یک معمار آوانگارد در فنلاند است) ارتباطات شخصی با دیگر پیشگامان سوئد، به‌ویژه گونار اشپوند و سون مارکلیوس را داشته و از آن‌ها پیروی می‌کرده است. آنچه آن‌ها و بسیاری دیگر از این نسل در کشورهای شمال اروپا به‌طور مشترک داشتند شروع آموزش کلاسیک بود که برای اولین بار معماری کلاسیک را طراحی کردند، هرچند آنچه اکنون مورخان به آن کلاسیک شمالی می‌گویند - سبکی که نسبت به غالب قبلی سبک رمانتیسم ملی واکنش دارد - در اواخر دهه ۱۹۲۰ به سمت مدرنیسم در جریان بود.
آلتو زمانی که دانشجو بود، اولین حرکت معمارانه خود را پیاده کرد. ویلایی برای خانواده خود در آلایاروی!
او خود را به طراحی خانه‌هایی تک خانواری مشغول کرد که همگی به سبک کلاسیک شمالی طراحی‌شده بودند.مانند عمارتی برای پسرعموی مادرش، در تویسا در سال ۱۹۲۳، ویلای تابستانی یواسکیلا، سرکنسول و ویلا مزرعه آلاتالو در تاروالا در همان سال، به سال ۱۹۲۴.
آلوار آلتو به‌عنوان یک معمار جوان در سال ۱۹۲۵ نوشت: "تنها هدف مناسب معماری: ساختن به‌طور طبیعی است. اضافه‌کاری نکنید. بدون هیچ دلیلی هیچ کاری انجام ندهید. هر چیز اضافی‌ای با گذر زمان زشت می‌شود. "
ویلایی که آلتو در سال ۱۹۳۶ برای خود و همسرش آینو ساخت، در مونکینیمی هلسینکی قرار دارد. اتاق نشیمن آن تحت تأثیر یک پیانو بزرگ است که همسرش از آن عمیقاً لذت می‌برد. تمام فضای داخلی توسط آلتو طراحی‌شده است، به‌جز سه صندلی رنسانسی که یادگاری از سفر عروسی آن‌ها به ایتالیا بود.
طراحی ویلای شخصی او در این سال گامی بود در راستای طرح نقشه ویلا مایرای مشهور در سال ۱۹۳۹ که تجملی‌تر می نماید و می بینیم خلاقیت آلتو در این پروژه به شکوفایی کامل رسید.
ویلا استودیوی او در مقایسه با ویلاهای بعدی‌اش، اندازه متوسطی دارد، اما دارای اصالت و ظرافتی است که کاربرانش بسیار قدردان آن هستند. در مقایسه با ویلا مایرا، ویلا آلتو از شخصیت‌های دنج تر و صمیمی تری برخوردار است. در طراحی این ویلا، جهت‌گیری مناسب اتاقهای مختلف در ارتباط با نور خورشید، محوطه شیب‌دار و جاده‌ها به شکل مشهودی در نظر گرفته‌شده است.
در این رابطه، آلوار آلتو اظهار داشت: "ما می‌خواستیم بهترین استفاده از نور طبیعی، جهت تراس و اتاقهای مختلف، حفاظهای باد و غیره را در یک ویلا شخصی داشته باشیم.
بنابراین به دلیل آب‌وهوای موجود در منطقه، مجبور به اتخاذ یک‌راه حل پیچیده با استفاده ی بیشتر از دیوارهای خارجی شدیم. این مهم نیاز به بررسی دقیق‌تر خواص عایق‌کاری دیوارهای خارجی داشت ...
در سال ۱۹۵۲، او یک ویلای تابستانی برای خود و همسر جدیدش در موراتسالو در مرکز فنلاند ساخت که به‌اصطلاح یک ویلای تجربی بود.
این ویلای تجربی به‌عنوان ویلای تابستانی تا سال ۱۹۹۴ برای خانواده آلتو مورداستفاده قرار گرفت. از آن زمان به بعد به‌عنوان بخشی از ساختمان‌های موزه است. این مجموعه شامل ویلاهای تابستانی، سایبان و سونای دود هست. آلتو این گروه ساختمان ها را ترکیبی از یک استودیو معماری و یک مرکز تجربی توصیف کرد که می‌توان آزمایش‌هایی را انجام داد که هنوز به‌اندازه کافی توسعه‌نیافته‌اند تا در عمل آزمایش شوند. مجاورت با طبیعت نیز می تواند الهام‌بخش فرم و ساختار شود. این ساختمان به‌نوعی آزمایشگاهی بود که هم‌زمان با یک رویکرد سرزنده و بانشاط همراه بود.
بعدها، در سال ۱۹۵۵،استودیو آلتو یا همان ویلای شماره ۲ او، نیز در محله تیلی ماکی مونکینیمی تکمیل شد. بسیاری اوقات گردشگرانی که از کشورهای دورافتاده می آمدند، سعی می کردند از زمین ورزشی نزدیک ویلا، به درون آن دزدانه نگاه کنند. مردم محلی می‌دانستند که آلتو و همسرش دوست دارند وقتی‌که مراسمی در کلیسای مجاور برگزار می شود، در "حمام‌های روباز" خود با بدنی برهنه، در حیاط‌خلوت کنند. گردشگران ژاپنی به‌ویژه سعی داشتند از حصارهای باغ بالا بروند و شاهد این عادت عجیب و شگفت‌آور زن و شوهر باشند. این اتفاق مردم محلی را تحت تأثیر قرار می داد که چگونه تا این حد شیوه ی زندگی آلتو برای دیگران سرگرم‌کننده شده بود.
آلتو تا قبل از مرگش در سال ۱۹۷۶ در آن ویلا زندگی می‌کرد و پس از آن همسر دوم او، الیسا آلتو، تا سال ۱۹۹۴ و تا آخرین روزهای زندگی اش در آنجا ساکن بود. این ویلا در سال ۱۹۸۲ با تصویب قانون حمایت از ویلا، در سال‌های اولیه هزاره جدید و با تأمین بودجه از طرف وزارت آموزش‌وپرورش و فرهنگ فنلاند و شهر هلسینکی بازسازی کامل شد.
آلوار آلتو در تاریخ ۱۱ مه ۱۹۷۶ درگذشت و در قبرستان هیتنمی هلسینکی دفن شده است. همسر و کارمندان او کارهای دفتر را ادامه دادند و همچنان نیز در حال انجام است. در سال ۱۹۷۸ موزه معماری فنلاند در هلسینکی یک نمایشگاه بزرگ از آثار آلتو برگزار کرد.
شهرت بین‌المللی آلتو با ورود نام وی به نسخه دوم کتاب تأثیرگذار زیگفرید گیدئون در باب معماری نوگرا، که شامل فضا، زمان و معماری است، رقم خورد؛ رشد یک سنت جدید (۱۹۴۹)، که در آن آلتو نسبت به هر معمار مدرنیست دیگری، ازجمله لوکوربوزیه، توجه بیشتری را دریافت کرد. در تجزیه‌وتحلیلی که گیدئون از آلتو داشت، اولویت را به ویژگی‌هایی داد که از عملکرد جدا می شود، از قبیل خلق‌وخوی، جو، شدت وکثرت زندگی و حتی ویژگی‌های ملی‌گرایانه؛ و اعلام کرد که "فنلاند با آلتو همراه است، هر جا که او رود."
فرنوش دهش ll ویلانیوز