جلسه کرسی نقد و نظریه پردازی ویلا مزرعه
توسعه‌ی آکادمیک ویلا
جلسه‌ی کرسی
کرسی نقد و نظریه‌پردازی ویلا_مزرعه
برگزارکننده: مجله‌ی ویلا
+ مکان: دانشکده‌ی هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
+ زمان: سه‌شنبه 15 آذرماه 1401
+ ساعت: 10 الی 12
+ حامیان رسمی: شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون ملی یونسکو در ایران، مؤسسه‌ی پژوهشی معماری شیخ بهایی
یکشنبه 22 مردادماه 1402
درباره:
کرسی ترویجی نقد و نظریه‌پردازی با‌عنوان "ویلا_مزرعه" در تاریخ 15 آذر ماه سال 1401 در محل سالن همایش دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه مازندران برگزار شد. در این کرسی، ضمن بازتعریف پدیده‌ی ویلا در فرهنگ و سبک زندگی معاصر ایرانی، ایده‌ی "ویلا_مزرعه" به‌عنوان یک روش منع هدررفت منابع برای پاسخ‌دهی به این نیاز، ارائه و مورد نقد اعضای پنل قرار گرفت.
آقای «امیرعباس ابوطالبی»، معمار و پژوهشگر مؤسسه‌ی پژوهشی شیخ بهایی و ارائه‌کننده‌ی این کرسی بیان کرد: «تناقصات قانونی و مشکلات حل‌نشدنی فراوانی در صنعت ویلاسازی در کشور وجود دارد، نه‌تنها برخی از دستگاه‌ها به‌موانع توسعه بدل شده‌اند، بلکه با مافیای ویلاسازی و زمین‌خواری ارتباط دارند». وی اذعان داشت که در گام نخست، دولت می‌بایست نیاز سلامتی و روانی مردم به زندگی ویلایی را به‌رسمیت بشناسد و در گام بعدی با اصلاح قوانین و ارائه‌ی راهکارهای علمی به التیام و پرستاری سرزمین بپردازد. او به‌عنوان معمار، ژورنالیست و پژوهشگر ایرانی، فرایند سیاستگذاری برای این موضوع را پیچیده دانست و ایده‌های معمارانه و خلاقانه را در مسیر احیای دو مقوله‌ی فرهنگی و معیشتی برای فروشندگان زمین‌های زراعی و خریداران فراری از معضلات شهری بسیار مؤثر خواند؛
در ادامه‌ی این نشست، دکتر «بابک داریوش»، مدیر جلسه‌ی کرسی نقد و نظریه‌پردازی ویلا_مزرعه از منتقدان، آقایان دکتر «روح‌اله رحیمی» و دکتر «نصرت‌اله گودرزی» دعوت به‌عمل آورد تا به نقد مطالب ارائه شده بپردازند، سپس دیگر حاضران جلسه ازجمله آقای دکتر «علی قربانی» نکاتی را به آن اضافه نمودند؛ در انتها نیز یک جلسه‌ی پرسش و پاسخ بین اعضای پنل و دانشجویان برگزار شد.
جمع‌بندی:
فرایند سیاستگذاری و آسیب‌شناسی در حوزه‌ی ویلاسازی در کشور پیچیده است و قوانین موجود، علمی و بازدارنده نیستند. ایده‌های معمارانه و خلاقانه می‌توانند در مسیر احیای دو مقوله‌ی فرهنگی و معیشتی مؤثر باشند و الگوی بهتری را از شیوه‌های آمیزش گردشگری و کشاورزی ارائه نمایند؛ ایده‌هایی که بتواند به‌طور هم‌زمان به جذب سرمایه و حفظ محیط زیست توجه داشته باشد.حمایت‌های دولتی از پروژه‌های پایلوت با پشتوانه‌ی علمی و تحقیقاتی، مشارکت مردمی و سپردن بخشی از مسئولیت به‌خودِ مردم، اصلاحات قوانین و ایجاد مشوق‌ها برای ایده‌های پایدار در این حوزه بسیار مؤثر خواهند بود.
