سخن سردبیر
شماره 5 _ تابستان 1396
“ویلا” واژه‌ای عاریه‌ای است که در زبان فارسی جزو کلمات دخیل لاتین به‌حساب می‌آید. این کلمه معمولاً برای مشخص‌کردن سبکی از خانه‌های شهری به کار برده می‌شود که به‌صورت تک‌واحدی و دارای حیاط در اطراف بنا باشند. واژه‌ی “ویلا” معرف سبک یا مقیاس خاص در معماری نیست. حیاط داشتن، جدا بودن و مستقل بودن مشاعات، ویژگی‌هایی هستند که یک خانه‌ی ویلایی را از خانه‌های دیگر متمایز می‌کند و به‌طورکلی خانه‌های ویلایی، اعیانی‌تر و بزرگ‌تر از خانه‌های هم‌ردیف خود هستند. این تعلّقات عموماً در حومه‌ی شهرهای بزرگ، جایی که ثروت بیشتری انباشته شده است، قرار دارند.
کلمه‌ی “ویلا” هم‌چنین برای املاک شخصی و اجاره‌ای که برای تفریح و تفرج استفاده می‌شوند، کاربرد فراوانی پیدا کرده است. در ایران مانند بسیاری از کشورها، ویلاها به خانه‌هایی با کیفیّت فضایی بالا در مناطق معتدل و ییلاقی نیز اطلاق می‌شود.
امروزه ويلاسازي و ساخت شهرک‌هاي ويلايي در مناطق “شهري-روستاييِ” اطراف تهران، چالش‌هاي مهمي در معادلات شهرسازي و تدوين ضوابط، ايجاد كرده است.
ويلاها در اين مناطق به‌واسطه‌ي فاصله‌ی اندک از شهر تهران داراي تركيبي از عملكرد “ويلاهاي ثابت” و “ويلاهاي موقتي” شده‌اند. این روند، سوالات جديدي را در رابطه با تعريف “چيستي ويلا” و رابطه‌ي “شهر با ويلا” در ذهن ما به‌وجود آورده است.
دانلود خلاصه شماره یازدهم مجله ویلا ویژه نامه ویلاها در نروژ
خرید نسخه PDF شماره یازدهم مجله ویلا ویژه نامه ویلاها در نروژ
خرید نسخه چاپی شماره یازدهم مجله ویلا ویژه نامه ویلاها در نروژ